De Semperopera is typisch Dresdner barok, vol van versieringen, ornamenten en beelden. Zwaar en pompeus. In 1945 werd het gebouw grotendeels verwoest door een bombardement. Pas in de jaren zeventig begon de herbouw van de Semper. In 1985 was de herbouw klaar.
De goede oude Semper werd aan de achterkant uitgebreid met drie paviljoens voor kleedkamers, een restaurant en een oefenpodium. Dit Semper Zwei wordt gezien als een van de architectonische Spitzenleistungen uit de DDR-tijd. De DDR bouwde in de tachtiger jaren vrijwel altijd in gestandaardiseerde systeembouw, maar voor dit prestigieuze bouwproject werd alles speciaal ontworpen, van deurkruk tot raamprofiel.
‘Rabiat respektvoll’
Semper Zwei kreeg na de Wende dan ook een monumentenstatus. Bij een latere verbouwing – het restaurant werd omgebouwd tot tweede podium – deed men er alles aan om oorspronkelijke design en uitgangspunten te respecteren. Volgens de experts – ik heb zo mijn bronnen – zozeer zelfs, dat het gepast is te zeggen dat men er rabiat respektvoll mee omging.
Een vierkant uitgangspunt
Architectonisch uitgangspunt van Semper Zwei was das Quadrat. Alles is vierkant: de gebouwen zelf, de samengestelde ramen in oranje-achtig glas, de stenen waaruit de muren zijn opgebouwd. Zelfs de uit zandsteen vervaardigde jugendstilerische ‘maskers’, die de hoeken van een van de gebouwen versieren, zijn opgebouwd uit vierkanten.
‘Semper Ein’ is veel minder van de rechte lijn en het vierkant. Barok blijft barok. Toch sluit de tachtiger jaren DDR-architectuur eigenlijk best mooi aan op Sempers achterste, dat een stuk vierkanter is dan de zeer barokke voorzijde, met bovenop een door vier leeuwen voortgetrokken Romeinse vierspan, ofwel quadriga. Zou dat de inspiratie zijn geweest voor architect Hänsch om als uitgangspunt voor Semper Zwei te kiezen voor das Quadrat?
Snelle feiten Semper Zwei
➜ Architect: Wolfgang Hänsch
➜ Bouwjaar: 1977-1985
➜ Denkmalschutz
Oostblog 