Het blijft altijd tof: als je ergens op vakantie bent een publiek gebouw binnengaan en kijken waar je uitkomt. En wanneer je wordt tegengehouden. Bij het Sport- en Cultuurcentrum van Vilnius pakt het goed uit.
Het gebouw was voorheen een stuk minder openbaar. Het was het voormalige Huis van Cultuur en Sport van het Ministerie van Binnenlandse Zaken.
Ik sneak door een zijdeur naar binnen, achter een moeder aan die haar dochtertje naar dansles brengt. Het enorme gebouw is geheel verlaten, ik he het rijk alleen. Iedereen is in de stad om de honderdjarige onafhankelijkheid van Litouwen te vieren.
Het interieur ademt jaren ’80. De kroonluchters zijn briljant, evenals de lambriseringen en zitjes. Ook hier is weer sprake van ettelijke decennia achterstallig onderhoud. Ik kan rustig doorlopen, trap op, de aardedonkere theaterzaal in. Bij het licht van mijn mobiel zie ik honderden klapstoeltjes.
Nog verder naar boven zijn prachtige schilderingen aangebracht in een vreemde magische stijl. Een beetje sciencefiction, met kosmonauten, atomen, ritmische gymnastes en abstracte dansmariekes. Zonder verder nog iemand gezien te hebben verlaat ik weer via de zij-ingang het pand.
Snelle feiten
➜ Architect: Algimantas Mačiulis
➜ Bouwjaar: 1982
Brutalisme is…
Meer lezen over kenmerken, materialen en geschiedenis van het brutalisme als stroming is de architectuur?
➜ Lees meer
Oostblog 
Een reactie op “Sport- en cultuurcentrum: kosmonauten en abstracte dansmariekes”