Waar in 2015 nog een redelijk compleet stadion stond, staan nu – in 2018 – nog wat verloederde tribunes, lichtmasten, een scorebord en nog een paar ingangen met de sociaal-realistische reliëfs van sportende übermenschen. Waar eerst de ingang was, staan nu appartementen.
Het stadion is na veel gesteggel niet op de lijst met cultureel erfgoed gekomen, dus investeerders mochten het stadion slopen en er kantoren en appartementen bouwen. Het is ook wel een buitenkans: het stadion ligt zeer centraal, op een paar honderd meter van de Gedimo Prospekt.
Stadion Žalgiris was een multifunctioneel stadion met ruim 15.000 zitplaatsen. Eredivisieclub REO Vilnius voetbalde er; het was het grootste voetbalstadion van Litouwen. Het stadion is vernoemd naar de Slag bij Grunwald (Žalgiris). In 1936 werd het gebruikt voor de Poolse atletiekkampioenschappen. In die tijd was Kaunas de hoofdstad van Litouwen; Vilnius was Pools. Tijdens WOII begonnen de Duitsers met de herbouw van het stadion. In 1950 mochten ze daar op onvrijwillige basis mee doorgaan: het stadion werd herbouwd naar Stalinistischer schnitt, waarbij Duitse gevangenen werden ingezet.
Een reactie op “Een stadion op historische grond”